Een recente publicatie van Noyce en collega's toont aan dat het uitgestorven paardenpokkenvirus via synthetische biologie gereconstrueerd kan worden. De dual-use discussie ten aanzien van synthetische biologie en onderzoek in de levenswetenschappen leeft weer op.

Hoewel het al in 2017 was aangekondigd, publiceerde het tijdschrift PLoS ONE afgelopen maand het artikel van Noyce et al., waarin de synthese van het inmiddels uitgestorven paardenpokkenvirus wordt beschreven. Dit wakkert de internationale dual-use discussie over onderzoek in de levenswetenschappen aan. ‘Dual-use’ is de term voor goederen of technologieën die zowel een civiele als een militaire toepassing kunnen hebben. In de levenswetenschappen geldt dual-use voor onderzoek dat naast goede doeleinden (bijvoorbeeld medisch onderzoek) mogelijk ook kwade doeleinden kent, waardoor het wellicht misbruikt kan worden als biologische wapen. Denk bijvoorbeeld aan onderzoek waar een ziekteverwekker gevaarlijker gemaakt wordt, of hier dus: het reconstrueren van een uitgestorven virus. 

Critici zeggen dat deze studie voor kwaadwillenden een ‘recept’ kan zijn voor het maken van het zeer gevaarlijke, door de WHO in 1980 uitgeroeide, mensen-pokken-virus (variola). De auteurs claimen dat deze studie slechts een blauwdruk betreft om eenvoudiger onschadelijke vaccin-stammen voor virussen te maken. Desalniettemin zijn de auteurs zich bewust van de mogelijke risico’s: 

"Have I increased the risk by showing how to do this? I don't know," he says. "Maybe yes. But the reality is that the risk was always there." 

Ook al was de intentie van de wetenschappers zuiver, en hadden ze geen kwaad in de zin, toch hebben diverse experts vraagtekens gezet bij het nut van deze studie. Immers, er bestaan al paardenpokken vaccins die veilig zijn. Maar in elk geval is de discussie over synthetische biologie en de maakbaarheid van organismen weer op de agenda gezet.